Pedagogika seksualna

Standardy pedagogiczne

• Wychowanie seksualne powinno być dostosowane do wieku, dojrzałości i osobistego rozwoju uczniów. Dlatego zajęcia z tego zakresu powinny być prowadzone z uwzględnieniem indywidualnej fazy rozwoju psychologicznego każdego młodego człowieka.
• Wychowanie seksualne traktuje dzieci i młodzież z całą powagą jako wyjątkowe osobowości i zapewnia im przestrzeń, w której podjęte zostaną stawiane przez nich pytania, wyrażane obawy i oczekiwania. Jest to przestrzeń, w której swobodnie mogą wyrażać swoje emocje i rozmawiać o wartościach.
• Dobra edukacja seksualna oddziałuje całościowo. Równolegle do tematów zmian fizycznych i psychicznych podejmuje kwestie uczuć, przyjaźni, podejmowania decyzji i wpływów społeczno-kulturowych. Szczególnie ważnym punktem jest uzdolnienie młodych ludzi do brania odpowiedzialności za siebie i innych.
• Przy doborze treści i materiałów edukacyjnych należy respektować naturalnie występujące poczucie wstydu. Edukacja seksualna nie przewiduje żadnego miejsca na omawianie osobistych doświadczeń seksualnych.
• W okresie dojrzewania powinno się potwierdzać tożsamości płciową dziewcząt i chłopców coraz wspierać ich poczucie własnej wartości. Dlatego też przy podejmowaniu tematów specyficznych dla danej płci sensowne jest rozdzielenie chłopców od dziewcząt. Dopiero później zasadne jest prowadzenie zajęć koedukacyjnych, gdyż poprzez zrozumienie własnej płci staje się możliwy nowy sposób patrzenia na płeć przeciwną.
• Przy tematach specyficznych dla danej płci – w każdym razie w przeważającej mierze – zajęcia dla chłopców powinny być prowadzone przez mężczyzn, a dla dziewcząt przez kobiety.
• Treści zajęć powinny być przygotowane interaktywnie, w taki sposób, aby umożliwiały indywidualny rozwój i kształtowanie osobowości młodych ludzi, jak również samodzielne formułowanie opinii i podejmowanie decyzji.

Standardy kształcenia

• Pedagodzy seksualni potrzebują kształcenia interdyscyplinarnego, które obejmować będzie treści z zakresu biologii, psychologii, etyki, pedagogiki i dydaktyki, jak również duchowości.
• Kształcenie powinno odnosić się również do pracy nad własnym życiorysem z uwzględnieniem rozwoju seksualnego. Pedagog seksualny musi reprezentować dojrzałą osobowość, która pozwoli mu na właściwą ocenę wymaganej w trakcie zajęć bliskości lub dystansu; musi również zabiegać o kształtowanie odpowiednich postaw przy zachowaniu pełnego szacunku wobec swoich uczniów.