Pedagogika seksualna

Do najważniejszych zadań wychowania seksualnego należą: wzmacnianie własnej tożsamości, nabywanie kompetencji językowych i komunikacyjnych, przekazywanie wiedzy, norm społecznych i etycznych, wychowanie  medialne, spojrzenie z perspektywy interkulturalnej i interreligijnej, jak również uczenie się poprzez relacje. Seksualność powinna zostać przedstawiona jako siła służąca życiu i jako fundament osobowości dający tożsamość, jako wyraz miłości i znak więzi, jako źródło życia i szczęścia.

Główne zagadnienia pedagogiki seksualnej:

• Wychowanie seksualne pomaga zrozumieć  dzieciom i młodzieży, jakie zmiany zachodzą w ich ciele. Dotyczy to nie tylko organów seksualnych  i przemian w gospodarce hormonalnej, lecz także rozwoju mózgu oraz zmian w postrzeganiu własnego środowiska. Towarzyszenie młodym osobom w tym procesie może przeciwdziałać wątpliwościom i lękom oraz pomaga rozumieć seksualność jako źródło rozwoju i rozkwitu.
• Młodzież powinna uzyskać wiedzę na temat naturalnego przebiegu kobiecego cyklu. Dziewczęta uczą się szacunku wobec własnej kobiecości i płodności. Również chłopcy uczą się akceptacji wobec budzącej się w nich płodności i męskości. Młodym przekazywane są informacje na temat różnych reakcji seksualnych, co stanowi podstawę rozważań, jak odpowiedzialnie na nie reagować. Miłość i rozmnażanie przedstawiane są w ramach naturalnych i kulturowych uwarunkowań. Wskazuje się, że za powstanie i rozwój nowej rodziny odpowiedzialny jest tak samo mężczyzna, jak i kobieta.
• Świadomość własnej płciowości pełni kluczową rolę –  możliwość stania się  matką lub ojcem pozwala zrozumieć doniosłość aktu seksualnego i wzbudzić odpowiedzialność za swoje czyny.
• Ćwiczenia mają pomóc młodym zrozumieć i przepracować ich własne uczucia oraz zasugerować, jak rozsądnie się z nimi obchodzić. Zasadniczo dotyczy to wszystkich uczuć, w szczególności jednak seksualnych, które pojawiają się w okresie dojrzewania.
• Kształtowanie oraz omawianie wizji dorosłego życia przyczynia się do podejmowania ukierunkowanych na cel działań. W tym kontekście podkreśla się zasadnicze znaczenie oddania i miłości.
• Seksualność zawsze dotyczy relacji do siebie samego i do innych. Dlatego istotną częścią dobrej pedagogiki seksualnej jest kształtowanie zdolności komunikacyjnych oraz umiejętności tworzenia relacji. Nie można zapomnieć o kwestii przyjaźni.
• Aby wykształcić w młodych zdolność do budowania trwałych relacji, trzeba położyć akcent na partnerstwo, w którego centrum stoi zaufanie oraz troska o drugiego człowieka. Małżeństwo mężczyzny i kobiety powinno być przedstawiane jako najlepsze środowisko do wychowywania dzieci oraz wyrażania miłości poprzez swoją cielesność.
• Młody człowiek uczy się rozumieć, że seksualność podlega motywacjom specyficznym dla danego okresu życia i z wiekiem się zmienia.
• Pedagogika seksualna objaśnia biologiczne i kulturowe relacje pomiędzy mężczyzną i kobietą i przekazuje warte stosowania w życiu wzory. Ojcostwo i macierzyństwo są ukazywane jako zadania pełne sensu i odpowiedzialności. Rodzina składająca się z ojca matki i dzieci jest przedstawiana jako reguła, gdyż odpowiada zarówno doświadczeniu, jak i pragnieniom dorastającej młodzieży.
• Pedagogika seksualna przedstawia różne orientacje seksualne w sposób stosowny do wieku młodych odbiorców. Mniejszości seksualne nie są ani dyskryminowane, ani idealizowane, a wiedza o nich przekazywana jest z zachowaniem szacunku do każdej osoby. Przedstawia się również realne dane dotyczące heteroseksualnej większości.
• Na zajęciach podejmowany jest temat ciąż wśród nastolatek oraz infekcji przenoszonych droga płciową, ale nie są to główne zagadnienia.
• Należy z młodzieżą omówić problem fizycznego i psychicznego ryzyka, jakie wiąże się z rozwiązłym trybem życia, jak również znaczenie, jakie ma czekanie z rozpoczęciem współżycia seksualnego oraz rezygnacja z niego.
• Z młodzieżą omawia się cały rozwój życia płodowego dziecka. Stosownie do wieku  zwraca się przy tym uwagę na fizyczne i psychiczne skutki aborcji.
• Rzeczowo, stosownie do wieku podopiecznych, należy przedstawić wszystkie metody planowania rodziny, ich działanie oraz konsekwencje dla zdrowia kobiety i mężczyzny.
• Nie można zapomnieć o tematach, które pomogą przeciwdziałać przemocy seksualnej – prawnych granicach zachowań seksualnych oraz określaniu i ćwiczeniu własnych granic poprzez trening asertywności.
• Istotne są tematy, które poruszają kwestię higieny ciała oraz psychiki, jak na przykład unikanie prostytucji, pornografii, seksu przez telefon itp.
• Pedagogika seksualna wzmacnia kompetencje medialne. W opozycji do siebie ukazana zostaje fikcja i rzeczywistość. Młodzież nabywa wiedzę pomagającą krytycznie spojrzeć na swój stosunek do mediów, który może utrudniać rozwój własnej osobowości i obrane cele życiowe. Szczególnie akcentowane są zagrożenia związane z pornografią, destrukcyjnie wpływające na budowanie prawdziwych relacji. W ten sposób pedagogika seksualna pomaga zapobiegać uzależnieniom.